معنی ابلک در فرهنگ عمید
۱. ‹ابلوک› [قدیمی] = ابلق
۲. (اسم) (زیست‌شناسی) گیاهی با شاخه‌های باریک و برگ‌ها و دانه‌های ریز سه‌پهلو که در بیابان‌های خشک می‌روید و با وزش باد از جا کنده می‌شود.
معنی ابلک در فرهنگ معین
(اَ لَ) (اِ.) گیاهی از تیرة اسفناجیان که در بیابان های خشک روید و شاخه های بسیار دارد و دارای دانه های دو شاخ است که باد آن را به آسانی از جا می کند.