معنی کلمات
معنی اجنحه – فرهنگ معین و عمید
معنی اجنحه در فرهنگ عمید = جناحمعنی اجنحه در فرهنگ معین ( اَ نِ حِ) [ ع . ] (اِ.) جِ جَناح ؛ بال ها ...
معنی احتجاج – فرهنگ معین و عمید
معنی احتجاج در فرهنگ عمید ۱. دلیل آوردن. ۲. [قدیمی، مجاز] جروبحث؛ جدال.معنی احتجاج در فرهنگ معین ( اِ تِ) [ ع . ] (مص ل .) دلیل و برهان آوردن ...
معنی احتیال – فرهنگ معین و عمید
معنی احتیال در فرهنگ عمید ۱. حیله کردن؛ حیله به کار بردن. ۲. چارهجویی کردن؛ چارهگری.معنی احتیال در فرهنگ معین ( اِ) [ ع . ] 1 - (مص ل .) حیله کردن . 2 ...
معنی احساس – فرهنگ معین و عمید
معنی احساس در فرهنگ عمید ۱. دریافت؛ درک. ۲. (روانشناسی) حس کردن چیزی بهوسیلۀ یکی از حواس پنجگانه. ۳. (اسم) عاطفه؛ ذوق.معنی احساس در فرهنگ معین ( اِ) [ ع . ] (مص م .) ...
معنی احلی – فرهنگ معین و عمید
معنی احلی در فرهنگ عمید شیرینتر.معنی احلی در فرهنگ معین ( اَ لا) [ ع . ] (ص تف .) شیرین تر ...
معنی اخبار – فرهنگ معین و عمید
معنی اخبار در فرهنگ عمید ۱. = خبر ۲. داستانها.معنی اخبار در فرهنگ معین ( اِ) [ ع . ] (مص م .)خبر دادن ، آگاه ساختن ...
معنی اختلاج – فرهنگ معین و عمید
معنی اختلاج در فرهنگ عمید ۱. تکان خوردن و لرزیدن. ۲. (پزشکی) [قدیمی] جهیدن و تکان خوردن غیرارادی عضوی از بدن، مثل پریدن پلک چشم یا جهیدن رگ؛ تیک. ۳. [قدیمی] گذشتن چیزی از دل ...
معنی اخرم – فرهنگ معین و عمید
معنی اخرم در فرهنگ عمید ۱. (ادبی) در عروض، ویژگی پایهای که در آن مفاعیلن به مفعولن تغییر یافته است. ۲. [قدیمی] کسی که بینیاش را سوراخ کرده یا شکافته باشند؛ بریدهبینی.معنی اخرم در فرهنگ ...
معنی اخلاف – فرهنگ معین و عمید
معنی اخلاف در فرهنگ عمید = خَلَفمعنی اخلاف در فرهنگ معین ( اَ) [ ع . ] (ص .) جِ خَلف ؛ جانشینان ، بازماندگان ...
معنی ادا – فرهنگ معین و عمید
معنی ادا در فرهنگ عمید ۱. بهجا آوردن؛ گزاردن؛ انجام دادن؛ ادای فریضه. ۲. پرداختن: ادای دِین. ۳. بیان کردن: ادای تلفظ صحیح. ۴. ناز؛ کرشمه؛ غمزه؛ عشوه. ۵. تقلید و حالتی ساختگی برای جلب ...
معنی ادعانامه – فرهنگ معین و عمید
معنی ادعانامه در فرهنگ عمید نوشتهای که دادستان به دادگاه میدهد و در آن برای کسی که مرتکب جرمی شده درخواست مجازات میکند؛ کیفرخواست.معنی ادعانامه در فرهنگ معین ( ~. م ِ) [ ع - ...
معنی ادیب – فرهنگ معین و عمید
معنی ادیب در فرهنگ عمید ۱. کسی که علم ادب میداند. ۲. سخنسنج؛ سخندان. ۳. بافرهنگ. ۴. [قدیمی] دبیر؛ معلم.معنی ادیب در فرهنگ معین (اَ) [ ع . ] (ص .) 1 - بافرهنگ ، ...